Met het Sinterklaasfeest laaien binnen verschillende groepen in de Nederlandse samenleving weer felle discussies op. De ene groep vindt het Sinterklaasfeest racistisch, de andere groep vindt de hele discussie een aanval op hun Nederlandse identiteit. Weer een andere groep vindt het feest geen plaats hebben in de Christelijke traditie.

Al deze groepen gaan uit van het zelfde: Ze zijn ervan overtuigd dat er maar één juiste manier van denken is, en streven naar een monolithische uniforme denkwijze onder alle mensen. Dit streven leidt uiteindelijk maar tot één uitkomst: onderdrukking en culturele genocide, ofwel door het zwaard, ofwel door wetten. Onze rishi’s en muni’s wisten dit al en de Hindoes ervaren dit al eeuwenlang onder het juk van bezetters en nog vandaag de dag in gebieden zoals in Kashmir. Het is daarom de taak van Hindoes om de wereld te waarschuwen voor deze gevaarlijke manier van denken. Niet alleen naar de buitenwereld, maar ook naar mede-Hindoes die een monolithische manier van het Hindoeïsme belijden eisen.

Het Hindoeïsme zegt dat we juist de diversiteit in culturen, denkwijzen en zienswijzen moeten vieren. De hele wereld is één familie, en net als binnen iedere familie, is iedereen anders. We hebben allemaal andere meningen, gedragingen en uitgangspunten en dat is juist heel mooi, want juist door die verschillen komen we tot nieuwe inzichten en groeien we als mensen, als volk, en zo de hele mensheid. Je ziet dan ook dat in India, ondanks dat ze allemaal Hindoe zijn, ieder volk dezelfde feestdagen op een andere manier interpreteren en vieren. Men gunt elkaar deze diversiteit in interpretatie en beleving.

Het vieren van diversiteit, betekent dan dat je elkaar ook die diversiteit moet kunnen gunnen. Je moet de ander gunnen dat hij of zij belangrijk vindt dat Zwarte Piet ook daadwerkelijk zwart is. Onder het mom van diversiteit eisen dat Zwarte Piet niet meer zwart mag zijn, en nu zelfs niet meer roetvegen mag hebben, gaat haaks in op alles waar diversiteit voor staat. De roep om diversiteit kan nooit eenzijdig zijn: dat één groep begrip moet hebben voor de andere groep, maar niet andersom. Het werkt altijd twee kanten op. Iedereen heeft dan ook de vrijheid om eraan deel te nemen hoe hij of zij willen, maar ook om er niet aan deel te nemen. Het is aan niemand om te zeggen dat wat de ander doet goed of fout is.

Het mooie aan het Sinterklaasfeest is dat het een testament is aan diversiteit. Je hoeft geen Nederlander of Christen te zijn om ervan te genieten. Het Sinterklaasfeest is niet gebonden aan tijd, cultuur of religie. Verschillende culturen vieren het Sinterklaasfeest anders. Bij de één wordt Sinterklaas begeleid door Zwarte Piet, bij de ander door Knecht Rupert, bij de ander weer door Krampus en bij de ander weer door een groep elven. De één viert het meer als kinderfeest, de ander viert het juist ter verering van een heilige die geweldige daden heeft verricht. Maar het gaat veel verder, in de tijd en over verschillende religies en culturen werd het gevierd. Het Sinterklaasfeest zoals het gevierd wordt stamt af van de verering van de germaanse god Wodan (woensdag betekent Wodan’s dag), die in de periode van november en december zijn zegen en zaden gaf aan het volk, zodat ze in de lente weer voorspoedig konden zijn. En Wodan is ook weer heel divers: in Scandinavië werd hij vereerd als Odin en in Babylonië werd hij vereerd als Adon. In de Sanatan Dharm is hij Shiva of Ahira.  En deze diversiteit in vieren en oorsprong maakt het Sinterklaasfeest zo mooi, ongeacht je achtergrond je kan je er altijd mee verbinden en van genieten. Je kan je er eigen draai aangeven en toch samen genieten.